Πώς ο άνθρωπος κατέστρεψε ένα οικοσύστημα #1
Ινδία. Οι γύπες εξαφανίζονται, οι σκύλοι λιγοστεύουν και τα περιστατικά λύσσας αυξάνονται, οι λεοπαρδάλεις επιτίθενται σε ανθρώπους. Τι συνέβει;
- Πληροφορίες
- Οικολογία & Περιβάλλον
Κατά τη δεκαετία του '80 στην Ινδία ο πληθυσμός του ανατολικού γύπα με λευκή ράχη ήταν τόσο μεγάλος που θεωρούνταν το πιο κοινό αρπακτικό πουλί. Τα τελευταία χρόνια οι γύπες άρχισαν μυστηριωδώς και με γοργούς ρυθμούς να εξαφανίζονται λόγω μία νεφρικής ασθένειας με κρούσματα και στο Πακιστάν και στο Νεπάλ. Έτσι ένας πληθυσμός εκατομμυρίων μειώθηκε κατά 99%!
Το 2004, μετά από πολλές έρευνες για το τι προκαλούσε το θάνατο τους, δόθηκε η απάντηση στο μυστήριο. Η αιτία ήταν ένα φάρμακο που χορηγούσαν οι κτηνίατροι στα άρρωστα γερασμένα βοοειδή σαν παυσίπονο, αντι-φλεγμονώδες, τη δικλοφενάκη. Οι γύπες που τρώγανε τα κουφάρια των νεκρών ζώων που τους χορηγούνταν δικλοφενάκη, το λάμβαναν μέσω της τροφής και αυτό ήταν η αιτία της νεφρικής δυσλειτουργίας, που τους οδηγούσε στο θάνατο.
Οι γύπες επιτελούν ένα τεράστιο έργο στην ισορροπία του οικοσυστήματος αφού καταναλώνουν τα νεκρά ζώα, αποτρέποντας την εξάπλωση των μικροβίων και των ιών. Μετά την σχετική εξαφάνισή τους το κενό έπρεπε να καλύψουν οι άγριοι σκύλοι με αποτέλεσμα ο πληθυσμός τους να αυξηθεί και μια άλλη αλυσιδωτή αντίδραση να ξεκινήσει. Τα κρούσματα λύσσας άρχισαν να αυξάνονται.
Ήδη από το 2006 η δικλοφενάκη απαγορεύθηκε στην Ινδία και κατόπιν στο Νεπάλ, το Πακιστάν και στο Μπαγκλαντές, και τα ποσοστά της μειώθηκαν σημαντικά. Ωστόσο το οικοσύστημα διαταράχτηκε σημαντικά. Το υπουργείο περιβάλλοντος & δασών, σε συνεργασία με οργανισμούς προστασίας πουλιών έχει αναλάβει την εκτροφή γυπών σε ελεγχόμενο μέχρι στιγμής περιβάλλον με στόχο να τους απελευθερώσει το 2015 ελπίζοντας κάποια στιγμή τα νέα πτηνά να μπορέσουν να επιβιώσουν και ο πληθυσμός τους να ανακάμψει και πάλι.
Γιατί οι λεοπαρδάλεις επιτίθενται σε ανθρώπους;
Εικόνα: blog.chron.com
Η αύξηση του πληθυσμού των ανθρώπων τους έκανε να καταπατήσουν πολλές εκτάσεις στις οποίες ζούσε το είδος της λεοπάρδαλης, περιορίζοντας έτσι σημαντικά το κυνήγι και τα θηράματά της. Η λεοπάρδαλη βρήκε σε αυτή τη νέα κατάσταση ένα πολύ εύκολο θήραμα, τους σκύλους. Οι σκύλοι στη θέα του ζώου κυνηγού δεν αντιδρούσαν, κάνοντας ακόμα πιο εύκολο το κυνήγι τους. Έτσι ο καλύτερος φίλος του ανθρώπου έγινε ένα βάρος και οι κάτοικοι αυτών των περιοχών προσπαθούσαν να τους διώξουν για να μην προσελκύουν τις λεοπαρδάλεις. Έτσι, οι λεοπαρδάλεις μη βρίσκοντας κάποιες φορές άλλα ζώα να καταναλώσουν μπορούσαν να επιτεθούν ακόμη και σε ανθρώπους.
--
Πηγές:
Shultz, S., Baral, H. S., Charman, S., Cunningham, A. A., Das, D., Ghalsasi, G. R., ... & Prakash, V. (2004). Diclofenac poisoning is widespread in declining vulture populations across the Indian subcontinent. Proceedings of the Royal Society of London. Series B: Biological Sciences, 271(Suppl 6), S458-S460.
Oaks, J. L., Gilbert, M., Virani, M. Z., Watson, R. T., Meteyer, C. U., Rideout, B. A., ... & Khan, A. A. (2004). Diclofenac residues as the cause of vulture population decline in Pakistan. Nature, 427(6975), 630-633.
Markandya, A., Taylor, T., Longo, A., Murty, M. N., Murty, S., & Dhavala, K. (2008). Counting the cost of vulture decline—An appraisal of the human health and other benefits of vultures in India. Ecological Economics, 67(2), 194-204.
