Η προσφορά των γυναικών στην επιστήμη, παράδειγμα για όλους.

Διαδήλωναν για τους περιορισμούς που τους επιβαλλόταν στις σπουδές και στην εργασία. Δράττω λοιπόν την ευκαιρία να γράψω για δύο γυναίκες επιστήμονες, που κατάφεραν κάτω από άνισες συνθήκες ανταγωνισμού και συναγωνισμού να κάνουν μια λαμπρή σταδιοδρομία.

Γκέρτι Τερέζα Κόρι (1896–1957)

Η Γκέρτι Τερέζα Κόρι (1896–1957), Τσέχο-Αμερικανίδα βιοχημικός είναι η πρώτη γυναίκα Αμερικανίδα που κέρδισε το βραβείο Nobel (1947). Μεγαλώνοντας σε μια εποχή που οι γυναίκες περιορίζονταν στον τομέα της επιστήμης και έχοντας λίγες εκπαιδευτικές ευκαιρίες, κατάφερε να φοιτήσει στην Ιατρική Σχολή, όπου συνάντησε το μελλοντικό της σύζυγό Καρλ Φέρντιναντ Κόρι. Οι δύο τους συνεργαζόταν σε εργαστήριο στις ΗΠΑ και μαζί δημοσίευσαν αρκετά ευρήματα της ιατρικής έρευνας. Σε αντίθεση με τον σύζυγό της, η Κόρι δυσκολευόταν να εξασφαλίσει ερευνητικές θέσεις στο πανεπιστήμιο και όταν το έκανε έπαιρνε πενιχρή αμοιβή.

Μαζί με τον σύζυγο της Καρλ και τον Αργεντίνο Ερευνητή Φυσιολογίας Μπερνάντο Χουσέϊ, η Γκέρτι Κόρι πήρε το βραβείο Nobel για την ανακάλυψη του μηχανισμού με τον οποίο το γαλακτικό οξύ που παράγεται από τους μυς κατά τη διάρκεια του αναερόβιου μεταβολισμού ανακυκλώνεται. Το γαλακτικό οξύ διαχέεται στο αίμα και λαμβάνεται από το ήπαρ, το οποίο το μετατρέπει σε γλυκόζη (γλυκονεογένεση). Αυτή η γλυκόζη αποδίδεται πίσω στο αίμα, όπου μπορεί να χρησιμοποιηθεί από μυς και άλλα όργανα.

Το 1957, η Γκέρτι Κόρι πεθαίνει μετά από 10ετή μάχη με την μυελοσκλήρυνση. Μέχρι το τέλος, ήταν αφοσιωμένη στην ιατρική της έρευνα [1].

Γερτρούδη Ελιόν (1918-1999)

Η Γερτρούδη Ελιόν (1918-1999), Αμερικανίδα ερευνήτρια στη Βιοχημεία και Φαρμακολογία κέρδισε το Νobel Ιατρικής (1988), μαζί με τους Hitching και Black, για τις ανακαλύψεις τους πάνω στις αρχές της φαρμακοθεραπείας.

H Ελιόν αποφοίτησε από το Hunter College (1937), πήρε πτυχίο Χημείας και εργαζόταν ως δασκάλα. Η αίτηση της για μεταπτυχιακές σπουδές και έρευνα είχε απορριφθεί λόγω φύλου. Εργάστηκε τελικά ως υπεύθυνη ποιοτικού ελέγχου στα Α&P supermarkets. Αργότερα, ο George H. Hitchings την προσέλαβε ως βοηθό του στη φαρμακευτική εταιρεία Tuckahoe, τη σημερινή GlaxoSmithKline [2]. Ο Hitchings χρησιμοποιούσε καινοτόμες μεθόδους για την εποχή ώστε να αναπτύξει αντικαρκινικά φάρμακα και η Ελιόν που ασχολιόταν με τις πουρίνες κατάφερε να αναπτύξει το πρώτο φάρμακο για την λευχαιμία, τη μερκαπτοπουρίνη (Purinethol, 6-ΜP) [2].

Εντωμεταξύ, δεν είχε πάρει ποτέ κανένα διδακτορικό δίπλωμα και αποφάσισε να παρακολουθήσει την Πολυτεχνική Σχολή της Νέας Υόρκης. Ωστόσο, μετά από λίγα χρόνια της ζητήθηκε είτε να παραιτηθεί από τη δουλειά της στη φαρμακευτική εταιρεία και να συνεχίσει το Ph.D είτε να αφήσει το Ph.D.

Η Ελιόν αποφάσισε να μείνει στη δουλειά της και να αφιερωθεί στην ανάπτυξη των φαρμάκων. Έτσι μαζί με τους συνεργάτες της ανέπτυξε πληθώρα φαρμάκων όπως: Το Zyloprim για την ποδάγρα, το Daraprim για την ελονοσία, το Zovirax για τον έρπητα, το Septra για την μηνιγγίτιδα, τις σηψαιμίες και τις βακτηριακές λοιμώξεις του αναπνευστικού και ουροποιητικού συστήματος [2].

Πολύ σημαντικό επίτευγμα ήταν ότι ανέπτυξε την αζαθειοπρίνη (Imuran), χημικό ανάλογο των φυσιολογικών πουρινών, που αποτέλεσε το πρώτο ανοσοκατασταλτικό φαρμακο για μεταμοσχεύσεις [3]. Ήταν η μεθοδολογία με την οποία αναπτύχθηκε το AZT, το φάρμακο για το AIDS. Τελικά το 1967, έγινε επικεφαλής της εταιρείας στο Τμήμα Πειραματικής θεραπείας [2].

Το βραβείο Nobel ίσως είναι λίγο γι’ αυτή τη γυναίκα.

--

Βιβλιογραφία

1. Zetterström R. C. Cori (1896-1984), G. Cori (1896-1957) and B. Houssay (1887-1971) Nobel Prize in 1947 for discoveries of glycogen metabolism with relevant and irrelevant clinical implications. Acta Paediatr. 2007 Jun;96(6):935-8.
2. Autobiography of Gertrude B. Elion, The Nobel Prize in Physiology or Medicine 1988. Oncologist. 2006 Oct;11(9):966-8.
3. IMURAN (azathioprine) rxlist.com