Οι βικτωριανές ταπετσαρίες ήταν θανάσιμα όμορφες

Στη βικτωριανή εποχή αυτές οι ταπετσαρίες δε σε άφηναν στον τόπο από την ομορφιά τους αλλά από το αρσενικό που χρησιμοποιούσαν οι ζωγράφοι ως χρωστική.

Τότε το περιβόητο μεταλλοειδές, το αρσενικό, ήταν παντού. Χρησιμοποιούνταν ως χρωστική για τη βαφή ρούχων και ταπετσαριών, ακόμη και φαγητών και καλλυντικών. Βρέθηκε στο ύφασμα των παιδικών καροτσιών, φυτικών λιπασμάτων, ενώ στην Αυστρία χρησιμοποιούνταν και ως χάπι για τη λίμπιντο.

Η πηγή του προβλήματος ήταν το πράσινο χρώμα

Όταν ο Σουηδός χημικός Carl Sheele έφτιαξε ένα φωτεινό πράσινο χρώμα με τη χρήση αρσενικικού του χαλκού, αυτό το πράσινο έγινε ιδιαίτερα δημοφιλές στους καλλιτέχνες του κινήματος των Προ-Ραφαηλιτών και στους διακοσμητές σπιτιών που εξυπηρετούσαν την ανερχόμενη μεσαία τάξη.

Ένας διακεκριμένος γιατρός, ο Thomas Orton είχε νοσηλέψει μια οικογένεια που είχε μια μυστηριώδη ασθένεια και που τελικά σκότωσε και τα 4 παιδιά της. Αφού δεν μπορούσε να καταλάβει σε τι οφείλονταν, απελπισμένος, άρχισε να καταγράφει στοιχεία για το σπίτι και τα περιεχόμενά του. Δε βρήκε κάτι κακό ούτε στην παροχή νερού ή στην υγιεινή του σπιτιού. Όπως ανέφερε στις σημειώσεις του, τον προβλημάτισε ωστόσο το υπνοδωμάτιο ενός παιδιού που είχε μια πράσινη ταπετσαρία και τη συνδύασε με μια ανησυχητική θεωρία που κυκλοφορούσε σε ορισμένους ιατρικούς κύκλους για χρόνια: ότι η ταπετσαρία θα μπορούσε να σκοτώσει.

O καλλιτέχνης William Morris, ήταν βασικός εκπρόσωπος του κινήματος των Προ-Ραφαηλιτών και του κινήματος διακόσμησης εσωτερικών χώρων. Είχε σχεδιάσει μια από τις πιο διάσημες ταπετσαρίες του 19ου αιώνα. Επίσης ο πατέρας του είχε μια από τις μεγαλύτερα εργοστάσια παραγωγής αρσενικού στη χώρα.

Ήταν γνωστό ότι το αρσενικό είναι τοξικό αν κάποιος το φάει. Είχαν αρχίσει να γίνονται γνωστοί στην Ευρώπη και οι κίνδυνοι και των μπογιών με αρσενικό αλλά πολλοί επέλεξαν να τις αγνοήσουν. Ο ίδιος ο Morris υποστήριζε ότι είχε και αυτός ταπετσαρία με αρσενικό στο σπίτι του και δεν έπαθε τίποτα.

Τελικά μετά από τις πιέσεις της κοινής γνώμης οι κατασκευαστές ταπετσαριών σταμάτησαν να χρησιμοποιούν αρσενικό στις βαφές, αν και ο Morris ποτέ δεν πείστηκε. Παρομοίαζε την εναντίωση των γιατρών στο Αρσενικό όπως τη μανία των ανθρώπων με το κυνήγι μαγισσών.

--

Πηγές:

1. HANIYA RAE. When Poison Was Everywhere. OCT 11, 2016 theatlantic.com
2. Philip Ball. William Morris made poisonous wallpaper. Published online 12 June 2003 | Nature | doi:10.1038/news030609-11 nature.com
3. Lucinda Hawksley. Could this wallpaper kill you? Victorian Britain's lethal obsession with the perfect shade of green. telegraph.co.uk
4. Kat Eschner. Arsenic and Old Tastes Made Victorian Wallpaper Deadly. APRIL 3, 2017 smithsonianmag.com 
5. Banerjee, J. (2017). BITTEN BY WITCH FEVER Wallpaper and arsenic in the Victorian home.