Ως θηλαστικά είμαστε θανάσιμα βίαιοι. Είτε για να προστατεύσουμε τους απογόνους μας από τους κινδύνους, είτε ως έκφραση του θυμού και των αναστολών που καθορίζουν μέχρι που μπορούμε να φτάσουμε.
Φαίνεται, όμως ο βαθμός της βιαιότητας που εκδηλώνουμε σχετίζεται με αλλαγές στην κοινωνικό-πολιτική κατάσταση που επικρατεί.
Το 2% της ανθρωπότητας έχει σκοτωθεί λόγω διαπροσωπικής βίας. Με την πιο βίαιη περίοδο στην Ιστορία να είναι ο Μεσαίωνας.
Ιδίως σε περιόδους που οι άνθρωποι ζούσαν σε πυκνοκατοικημένες περιοχές ανέβαινε και η ένταση. Είναι γνωστό ότι η μεγάλη αύξηση του πληθυσμού είναι ένας οικολογικός λόγος που τα θηλαστικά γίνονται επιθετικά και έτοιμα να σκοτώσουν. Κάτι που μας έχε διδάξει και η Μυθολογία. Άλλωστε, ο Τρωικός Πόλεμος έγινε γιατί ο Δίας ήθελε να ελαφρώσει τον κόσμο.
Σήμερα, οι ομάδες ανθρώπων που ζουν σα νομάδες είναι και οι πιο βίαιες.
Ζουν σε μικρές ομάδες και επιβιώνουν κυνηγώντας. Καθώς συμβιώνουν με όλο και περισσότερους ανθρώπους, οι διαφωνίες και οι προστριβές γίνονται όλο και πιο συχνές. Ακόμη, η επαφή με άλλες κοινωνικές ομάδες που είναι βίαιες μπορεί να τους οδηγήσει στην επιθετικότητα.
Τα καλά νέα είναι ότι αυτή η μανία να προκαλούμε κακό στο συνάνθρωπο είναι ένα χαρακτηριστικό που μεταβάλλεται στη διάρκεια της Ιστορίας. Δεν είναι γενετικό. Είναι περισσότερο θέμα κοινωνικής συμπεριφοράς και εδαφικής κυριαρχίας.
--
Πηγές:
Archer, J. (2009). The nature of human aggression.International Journal of Law and Psychiatry, 32(4), 202-208.
Gómez, J. M., Verdú, M., González-Megías, A., & Méndez, M. (2016). The phylogenetic roots of human lethal violence. Nature.
