Το μυστικό που έκρυψε ο Michelangelo στην Καπέλα Σιστίνα

O Michelangelo Buonarroti ήταν ένας χαρισματικός ζωγράφος και γλύπτης αλλά και ανατόμος. Στα 17 του χρόνια ξέθαβε τα πτώματα από το νεκροταφείο και τα μελετούσε. To 1508 ξεκίνησε να ζωγραφίζει την οροφή της Καπέλα Σιστίνα, έργο που ολοκλήρωσε 4 χρόνια μετά.

Στο διάσημο έργο του, στο κέντρο της οροφής όπου απεικονίζεται η Δημιουργία του Αδάμ, η Χάρη του Θεού περιβάλλεται από μία σκούρα σκιασμένη περιοχή, που έχει την ίδια ανατομική γεωμετρία με τον ανθρώπινο εγκέφαλο!

Για αιώνες ήταν μπροστά στα μάτια τόσων και τόσων προσκυνητών, ιστορικών και λατρών της τέχνης και όμως κανείς δεν μπόρεσε να διακρίνει πίσω από τη ζωγραφική του. Αν και οι κριτικοί τέχνης προβληματίζονταν με τις φαινομενικά αταίριαστες πινελιές στο λαιμό του Θεού, μόλις το 1990, ο γιατρός Frank Meshberger το παρατήρησε με άλλη ματιά και αποκάλυψε το μυστικό.

Ανθρώπινα ανατομικά σχέδια, όπως οι νεφροί, απεικονίζονται και στις άλλες αναπαραστάσεις της οροφής.

Ο συμβολισμός του έργου

Ο Michelangelo ήταν ένας θρησκευόμενος άνθρωπος, και αργότερα κατά τη διάρκεια της ζωής του ανέπτυξε έναν Πνευματισμό, σύμφωνα με τον οποίο πίστευε ότι ο δρόμος για το Θεό, δεν είναι απαραίτητα μόνο μέσω της εκκλησίας αλλά με άμεση επικοινωνία με το Θεό, κάτι που παρανόησε και καταδίκασε ο πάπας Παύλος ο Δ'.

Πιθανώς μέσω του έργου του εκφράζει, όχι, ότι ο Θεός δίνει στον Αδάμ τη νόηση, αλλά ότι η ανθρώπινη λογική και το σώμα είναι ικανά να μας συνδέσουν με το Θεό, χωρίς τη διαμεσολάβηση της Εκκλησίας.

Ο Michelangelo στο αριστούργημά του συνδυάζει την τέχνη, τη θρησκεία, την επιστήμη με τόσο ιδιαίτερο τρόπο, που θα μπορούσε να μας κάνει να σκεφτούμε γιατί θρησκεία και επιστήμη ή τέχνη να θεωρούνται ξεχωριστές κατευθύνσεις αφού περιγράφουν το ίδιο πράγμα; Γιατί η συνείδηση και η λογική παρατήρηση να θεωρούνται ασυμβίβαστα και όχι ένας ανώτερος και ολοκληρωμένος συνδυασμός;