Το 2013, μια ομάδα Πολωνών βιολόγων, της οποίας ηγούνταν ο Wojciech Czechowski, ανακάλυψε μια τεράστια αποικία μυρμηγκιών παγιδευμένη σε μια εγκατελειμμένη αποθήκη της δεκαετίας του ‘60, στη δυτική Πολωνία, που είχε κατασκευαστεί για την αποθήκευση πυρηνικών όπλων.
Προφανώς μερικές εκατοντάδες μυρμήγκια περιπλανήθηκαν μακριά από τη φωλιά τους και βρέθηκαν μέσα σε ένα αγωγό εξαερισμού, με αποτέλεσμα να μείνουν χωρίς φως, ζέστη και φαγητό.
Όταν άνοιξαν την καταπακτή οι ερευνητές παρατήρησαν ότι τα μυρμήγκια δεν μπορούσαν να αναρριχηθούν στην επιφάνεια. Εντυπωσιασμένοι από το πώς κατάφεραν να επιβιώσουν, συνέχισαν να παρατηρούν την αποικία για τα επόμενα χρόνια. Τα μυρμήγκια για να επιβιώσουν στις νέες συνθήκες αναγκάστηκαν να προσαρμοστούν. Είχαν χτίσει μια επίπεδη φωλιά από χώμα και διάφορα απορρίμματα.
Δύο χρόνια μετά, όταν ξαναεπισκέφθηκαν το σημείο, η φωλιά τους συνέχιζε να είναι συντηρημένη και ο πληθυσμός τους είχε αγγίξει το ένα εκατομμύριο. Αν και δεν υπήρχαν ενδείξεις επιτυχούς αναπαραγωγής, ο πληθυσμός τους συνέχιζε να αυξάνει καθώς και άλλα μυρμήγκια κατευθύνονταν από την επιφάνεια στον αγωγό και παγιδεύονταν μέσα.
Μέχρι το 2016, στο δάπεδο του αγωγού υπήρχαν σχεδόν δύο εκατομμύρια νεκρά μυρμήγκια. Πολλά από τα κουφάρια είχαν στοιβαχθεί σε μεγάλους σωρούς, όπως συνηθίζει να κάνει το είδος τους. Οι ερευνητές συνέλεξαν 150 σώματα από αυτούς τους σωρούς και το 93% αυτών έφερε σημάδια από δαγκωματιές.
Τα μυρμήγκια αυτά, που ανήκουν στο είδος Formica polyctena, συνήθως τρέφονται με χυμούς, φρούτα και ένα κολλώδες έκκριμα από μια κατηγορία εντόμων τις αφίδες, που είναι πλούσιο σε σάκχαρα.
Είναι διάσημα καθώς είναι ικανά να κάνουν τα πάντα για να επιβιώσουν. Ακόμη και πόλεμο με γειτονικές αποικίες για να διεκδικήσουν τα εδάφη τους. Χωρίς όπλα, μόνο με την σωματική τους δύναμη πολεμούν τους αντιπάλους μέχρι τελικής πτώσης. Έχει παρατηρηθεί ότι μεταφέρουν τους νεκρούς αντιπάλους τους στις φωλιές τους για να τους φάνε.
Η εναπόθεση των νεκρών είναι πολύ σημαντική και στην κοινωνία των εντόμων. Τα μυρμήγκια όπως και οι μέλισσες, οι σφήκες, οι τερμίτες, όλα έχουν ορίσει μέλη της αποικίας που είναι υπεύθυνα για την αναγνώριση και απομάκρυνση των νεκρών από τη φωλιά. Ειδικά για τους τερμίτες ο κανιβαλισμός είναι η πρώτη επιλογή. Τα μυρμήγκια και οι μέλισσες δεν το προτιμούν καθώς διακινδυνεύουν τη μετάδοση ασθενειών από τα παθογόνα στα νεκρά σώματα.
Ελλείψει τροφής στον αγωγό, ο κανιβαλισμός ήταν η μόνη λύση. Το σώμα ενός νεκρού μυρμηγκιού θα είχε όλα τα βασικά συστατικά για την επιβίωση ενώ παράλληλα θα φρόντιζαν κ την υγιεινή της φωλιάς τους.
Πλέον η αποικία έχει εγκαταλειφθεί καθώς οι ερευνητές έφτιαξαν με σκάλα 3 μέτρων για να απελευθερώσουν τα μυρμήγκια.
Η ικανότητα των μυρμηγκιών να προσαρμόζονται σε οποιαδήποτε συνθήκη φανερώνει γιατί είναι τόσο επιτυχημένο είδος 150 εκατομμύρια χρόνια μετά την εμφάνισή τους.
