Ερευνητές στο Dinosaur Provincial Park της Αλμπέρτα (Καναδάς) επιβεβαίωσαν και πειραματικά ότι οι λειχήνες Rusavskia elegans και Xanthomendoza trachyphylla, που έχουν έντονο πορτοκαλί χρώμα προτιμούν να αποικίζουν εκτεθειμένα οστά δεινοσαύρων, ενώ αφήνουν τα γύρω πετρώματα σχεδόν ανέπαφα. Για τους παλαιοντολόγους αυτό ήταν μια γνωστή εμπερική γνώση.
Αυτό συμβαίνει επειδή τα απολιθωμένα οστά έχουν αλκαλικό pH, πλούσιο σε ασβέστιο και η πορώδης φύση τους προσφέρει αυξημένη επιφάνεια πρόσφυσης ή καλύτερη διατήρηση της υγρασίας στα ημιάνυδρα περιβάλλοντα της νοτιοανατολικής Αλμπέρτα.
Οι ερευνητές παρατήρησαν επίσης ότι στα απολιθωμένα δόντια οι λειχήνες περιορίζονται στο κέντρο της ρίζας του δοντιού. Η ρίζα έχει υψηλότερη περιεκτικότητα οργανικών ενώσεων σε σύγκριση με την οδοντίνη και αδαμαντίνη του δοντιού, που συμπέρασαν ότι με την πάροδο του χρόνου στα οστά παράγονται διαγενετικά παραπροϊόντα που είναι επίσης κατάλληλα για την ανάπτυξη των λειχήνων.
Τα απολιθώματα καλυμμένα με λειχήνες (όπως το κρανίο του Styracosaurus που απεικονίζεται στην εικόνα) δημιουργούν χαρακτηριστικά φασματικά ίχνη, τα οποία μπορούν να ανιχνευθούν από απόσταση έως και 30 μέτρων πάνω από το έδαφος με τη χρήση drones εξοπλισμένων με ειδικούς αισθητήρες — λειτουργώντας σαν φάρος για τους κυνηγούς απολιθωμάτων.
Οι λειχήνες μπορούν να αποκαλύψουν πολλούς τύπους απολιθωμάτων, αλλά το φαινόμενο είναι πιο έντονο σε μεγάλα οστά φυτοφάγων δεινοσαύρων του γένους Ornithischia, που αφθονούν στο πάρκο.
Η έρευνα δείχνει ότι οι λειχήνες μπορούν να λειτουργήσουν ως δείκτες ύπαρξης απολιθωμένων οστών και αναδεικνύει τον απρόσμενο ρόλο των απολιθωμάτων ως «οικολογικών νησίδων» που φιλοξενούν σύγχρονους οργανισμούς.
