Κάτω από το δέρμα της έχει ένα ιδιαίτερο και περίπλοκο οστικό περιβλημα που μοιάζει με τις πανοπλίες των πολεμιστών του Μεσαίωνα, που ήταν φτιαγμένες με αλυσίδες.
Το είδος τους μετρά εκατομμύρια χρόνια. Είναι δυνατές, είναι γρήγορες, είναι δηλητηριώδεις, μπορούν να κατατροπώσουν θηράματα πολύ μεγαλύτερα από αυτές. Γιατί λοιπόν, ένα τέτοιο ζώο να χρειάζεται και πανοπλία; Μάλλον για να τις προστατεύει ...από τον εαυτό τους. Για την ακρίβεια από άλλους Δράκους του Κομόντο.
Πρόσφατα απεβίωσε ένας σε ηλικία 19,5 ετών, ένας από τους γηραιότερους που μεγάλωσε και πέθανε στον ζωολογικό κήπο Fort Worth Zoo. Ο ζωολογικός κήπος δώρισε το σώμα του στο Πανεπιστήμιο του Τέξας. Οι ερευνητές το μελετησαν και το συνέκριναν με ένα άλλο νεογνό που απεβίωσε μόλις 2 ημέρες μετά τη γέννησή του και δωρήθηκε από το ζωολογικό κήπο του San Antonio. Με λεπτομερείς αξονικές τομογραφίες (HRXCT) οι ερευνητές παρατήρησαν ότι η ενήλικη σαύρα είχε πλήρως ανεπτυγμένη πανοπλία ενώ το νεογνό δεν είχε αναπτύξει αυτή τη δομή.
Η πανοπλία τους σχηματίζεται από μικροσκοπικές οστέινες δερματικές πλάκες, τα οστεόδερμα (osteoderms).
Καθώς το ενήλικο άτομο ήταν πολύ μεγάλο για να χωρέσει στο μηχάνημα, σκαναρίστηκε μόνο το κεφάλι του, ωστόσο όμως, αποκαλύφθηκαν πολλές ενδιαφέρουσες λεπτομέρειες. Στο κεφάλι του ενήλικου άτομου είχε αναπτυχθεί ολόκληρο δίχτυ με 4 διαφορετικές μορφολογίες των οστών αυτών (όπως φαίνονται στην παρακάτω εικόνα), ενώ το νεογνό δεν παρουσίαζε παρόμοια οστική ανάπτυξη.
Μάλιστα αυτό το μοτίβο σχηματισμού των πλακών είναι μοναδικό στο Δράκο του Κομόντο. Δεν παρατηρήθηκε σε κανένα από τα 7 είδη σαυρών που χρησιμοποίησαν οι ερευνητές για να το συγκρίνουν (V. acanthurus, V. exanthematicus, V. gouldii, V. salvator, Lanthanotus borneensis, Heloderma horridum and H. suspectum). Στις άλλες σαύρες παρατηρείται μια πιο αραιή διάταξη και δεν είναι πλήρως καλλυμένες.
Εικόνα: (A) V. komodoensis; (B) L. borneensis; (C) H. suspectum; (D) V. salvator. (The University of Texas at Austin/Jackson School of Geosciences)
Η πλήρης κάλυψη με αυτές τις δομές σχετίζεται με κάποιο τρόπο, με την ηλικία της σαύρας και είναι πιθανό τα οστεόδερμα να συνεχίζουν να αναπτύσσονται καθόλη τη διάρκεια ζωής της σαύρας. Οι νεαρές σαύρες περνούν το μεγαλύτερο μέρος της ζωής τους στα δέντρα και όταν μεγαλώσουν αρκετά κατεβαίνουν από τα δεντρα και έρχονται αντιμέτωπες με άλλες του είδους τους. Εδώ πιθανόν να βοηθά και η πανοπλία.
Τα οστεόδερμα δεν μας ήταν άγνωστα ως τώρα. Γνωρίζαμε ότι υπάρχουν σε αρκετά ερπετά και αμφίβια όπως οι κροκόδειλοι, οι σαύρες και οι βάτραχοι ενώ συναντώνται και σε ένα θηλαστικό, το αρμαντίλλο. Στους δράκους του Κομόντο παρατηρήθηκαν για πρώτη φορά το 1928 από τον φυσιοδίφη William Douglas Burden.
Δεν είχε καταγραφεί ως τώρα, ούτε κατανοηθεί πλήρως πώς διατάσσονται αυτά τα οστά. Η μελέτη και άλλων δράκων του Κομόντο σε ενδιάμεσες ηλικίες θα ρίξει περισσότερο φως στο μηχανισμό ανάπτυξης της πανοπλίας.
